BLOG
De definitie van HOSSEN
Een interview met Miro Sebestik aka NAT.
NAT valt in de categorie HARDCORE CARNAVAL, Een lopende encyclopedie als het gaat over carnavalsnummers en tradities, daarnaast een carnavals-dj en organisator van het legendarische feest “With carnaval we Hos”. Reden genoeg voor een aantal vragen!
Nog een paar nachtjes en dan is het carnaval, kan je beschrijven wat er nu door je heen gaat?
Voornamelijk spanning, dit om twee redenen. Eén omdat het zo verdomd leuk is en ik niet kan wachten, twee is dat de voorbereidingen ontzettend druk zijn wat een lichte mate van stress oplevert.
Aanstaande zaterdag is “With Carnaval we Hos” bij Pier15. Wat is de geschiedenis van dit feest en waarom organiseer je het?
Samen met een maatje van mij, Jerom, zijn we 6 jaar geleden begonnen met dit feest. We vonden dat er te weinig carnaval in Breda was tijdens carnaval. Onze vrienden gaan heel het jaar naar techno/house feestjes en we merkten dat dat tijdens carnaval doorliep maar dan verkleed. Dat kan niet, het is maar 1x carnaval en daar hoort carnavalsmuziek bij! Daarnaast werd in de meeste kroegen een vast repertoire van 10 nummers gedraaid. Wat nog meer weg heeft van apres-ski dan carnavalsmuziek. Meestal houdt het op bij “toeter op je waterscooter” en “paard in de gang” en dat elk uur, als je geluk hebt hoor je nog “cowboys en indianen” maar dan houdt het ook wel op.
Toen zijn we begonnen met ons feest, we kunnen/konden allebei niet draaien. Gelukkig draait carnaval niet om mixen en puur en alleen op platenkeuze. En die hadden we wel. Het dj-duo Gerst& Nat was geboren. Elke carnaval zijn we dagen op het internet aan het zoeken naar die ene carnavals parel die nog niet ontdekt is. Elk jaar komen er veel nieuwe platen uit, en ondanks dat ze de eerste keer verschrikkelijk klinken kunnen ze toch geniaal zijn. Een voorbeeld hiervan is de plaat van Evert Baptist met “Lalala Gehaktbal” toen ik die voor het eerst hoorde dacht ik dit werkt niet, dit is te makkelijk. En na 4x bleek ik het toch geniaal te vinden en draai ik hem graag. Enkele favorieten van me zijn “Het Slavenkoor” En “lalalalala” van Strauss, lekker meeblèren. “Hoe lang is een Chinees” doet het ook altijd goed.
Overigens 2 jaar voordat “Hoe lang is een Chinees” doorbrak bij het grote publiek in Breda, heeft Jerom die originele versie gevonden op youtube. Toen draaiden wij hem bij onze feesten en kwamen de mensen na afloop vertellen hoe goed ze die plaat vonden. Daarna is de cover versie gelanceerd die we nu allemaal kennen. Toch een stukje geschiedenis.
Naast jullie platenkeuze hebben jullie ook een eigen carnavalsplaat uitgebracht (2015). Kunnen we die aanstaand weekend ook weer beluisteren?
Lachend; Ik moet zeggen dat Jerom er altijd enthousiaster over was dan ik. Niet dat ik me ervoor schaam, maar ik vond het niet het beste carnavalsnummer. Tijdens klûnen in Dok19 heb ik 11 uur gedraaid en toen heb ik er niet eens bij stil gestaan om hem te draaien.
Dan nog de vraag wat de definitie van Hossen is? Je gebruikt het woord nergens anders dan bij carnaval en daar zijn we toch heel benieuwd naar.
Hossen kan je verstaan als het gemoedelijk dansen met carnaval. Dus zoals je allerlei dansstijlen hebt zoals ballet, twerken, weet ik veel… Je hebt overal wel een naam voor. Bij carnaval maakt het niet zo uit wat je aan het doen bent. Je bent gewoon een beetje aan het springen en te dingen, tegen elkaar aan. Dat is dan de carnavalsdans. Niemand staat professioneel te dansen op carnavalsmuziek. Niemand weet echt wat hij moet doen. Als je erin komt (de muziek) dan ga je wilder bewegen en hoger springen tegen elkaar aan, En dat noemen we dan HOSSEN.
Je bent in Breda bekend in je nonnen pak, wat is daar het verhaal achter?
In het begin van mijn carnavals-leven trok ik altijd wat anders aan, toen op een jaar kocht ik voor het eerst een heel pak en dat was het nonnen pak. Ik ben zelf een redelijk control freak (weet ik nu), en ik had een hele leuke carnaval gehad in dat nonnenpak. Dus was het niet meer dan logisch om het jaar erna weer het nonnenpak aan te trekken. Dan begint iedereen je te herkennen, die gast die altijd dat nonnenpak aan heeft met die elvis bril. En nu kan ik niet meer terug. Als ik dat nonnenpak aantrek verander ik ook absoluut, dan gebeurt er iets met me. Lachend: Het klinkt stom, maar als ik dat pak voor het eerst op carnavals vrijdag aantrek dan stroomt er een energie door me heen die nergens mee vergelijkbaar is. Het is ook nog altijd hetzelfde pak als ik 13 jaar geleden kocht voor twintig piek.
Wat kunnen we aanstaande zaterdag verwachten?
Jerom komt helaas niet, die zit aan de andere kant van de wereld. De verwachting was dat hij nog naar Breda zou komen maar op het laatste moment bleek dat zijn familie langs kwam en kon hij helaas niet komen. Het feest aflassen kan natuurlijk niet dus moest ik er een andere invulling aan geven. Normaal draaien we met zijn tweeën heel de avond, om het nu alleen te doen leek me geen goed plan, dus heb ik mijn vrienden gevraagd.
Billy & Mauro openen, die gaan een Midden-Oosten ding doen met wereldse lollige nummers wat heel leuk gaat worden. Dan hebben we de gebroeders Geerts nog, ik heb geen idee wat ze gaan draaien maar dat zijn misschien wel de twee gasten die het meest van carnaval houden. Die komen ook gewoon uit Bavel dus die zijn knettergek. Robbie Geerts kwam twee weken geleden al aan met een nummer van Samson & Gert, ik had die nog nooit gehoord maar ik verwacht als hij die draait dat heel de tent gesloopt wordt. En ik sluit af met een classic NAT set.
Miro, bedankt voor het interview! De eerste keer dat ik een diepte interview over carnaval heb gedaan. Bij Pier15 kunnen we niet wachten dus tot zaterdag!
Expo
Interview met Koen van Geel
Hamama expo
Interview met Jimmy de Kok
Een klein vogeltje vertelde ons over Hamama, een mysterieuze nieuwe wind op Instagram. We volgden hem al een tijdje en hebben hem gevraagd om te exposeren in ons café. Zijn werk is nog een weekje te zien, dus een goed moment om wat meer te weten te komen over de man achter dit fenomeen: Jimmy de Kok!
De expositie is te zien tot en met 13 februari
Cultuurnacht 2019
Interview met Juup Luijten
Tijdens de Cultuurnacht wordt Pier15 gekaapt door een leger aan 13-jarigen. Dit gebeurt onder leiding van beeldend theatermaker Juup Luijten in samenwerking met Schippers & Van Gucht. De voorstelling BOEIEND, MAAR HET IS NIET IETS WAT ME INTERESSEERT is eigenlijk geen voorstelling, maar een praktijkcursus veranderingsbereidheid voor volwassenen. Nieuwsgierig geworden? Check hier ons interview met Juup:
Tijden: 20:00 | 21:00 | 22:00 | 23:00 Afterparty met Planet Disco van 0:00 - 4:00
Waarom hebben volwassenen een praktijkcursus veranderingsbereidheid nodig? Ik loop er zelf vaak tegen aan dat hoe ouder ik word, hoe moeilijker ik het lijk te vinden om veranderingen toe te passen in mijn leven. Ik ben zo gewend geraakt aan de manier waarop ik dingen doe dat het veel van me vraagt als ik die wil veranderen. Dat brengt me in een onzekere positie, waardoor ik liever bij het oude vertrouwde blijf.
Ik heb het idee wat we als mens en maatschappij, of als de wereld, toch dingen moeten veranderen omdat het anders dreigt gigantisch mis te gaan met de aarde en dat is natuurlijk een soort spoiler voor de toekomst van de nieuwe generatie.
Waar komt de titel vandaan? In mijn ogen zijn pubers het meest veranderingsbereid. Dat klinkt misschien gek want je zou denken dat pubers juist heel dwars zijn, zo moeilijk mogelijk en ze lijken zich totaal niet te interesseren in de wereld waardoor ze een soort lakse houding hebben. En daar komt meteen de titel vandaan: BOEIEND, MAAR HET IS NIET IETS WAT ME INTERESSEERT. Het boeit ze wel, maar ze durven zich daar individueel nog niet voor te uiten want ze weten nog niet zo goed wie ze zelf zijn.
Waarom heb je specifiek voor 13-jarigen gekozen? In aanzet tot deze voorstelling heb ik als uitgangspunt genomen dat volwassenen eigenlijk in een luxe positie blijven hangen waarin ze een soort van op de top zitten. Hiervoor heb ik een metafoor gebruikt: Vanaf je 12e blijf je heel de leven de koning van het klimrek.
Als je in groep 8 zit ben je geworden wie je bent, je bent stappen aan het maken. Op de basisschool ontwikkel je voor het eerst je eigen leven. Je gaat dingen doen los van je ouders, verzorgers, buren, broertjes, zusjes etc. Dat houdt je vol tot groep 8 en daar wordt je rijkelijk beloond: Je bent de koning van het klimrek, de baas van alle speeltoestellen op het plein en ter ere van jouw afscheid wordt er een grote musical gemaakt. Máár jouw speelplaats begint overvol te raken want alle volwassenen blijven er ook hangen. Zij durven niet meer over het hek heen te springen en ik denk dat die 13 jarigen, die dat speelplein achter zich willen laten zelfs het lef hebben om over ons heen, over dat hek te springen. Dat zij wel durven die stap te zetten en eigenlijk nog een veel grotere sprong te maken, misschien wel het diepe in, want angst is de grootste vijand van verandering. Zij vinden het ook allemaal even eng, iedereen vind het eng, maar we zullen het toch moeten doen.
Wat wil je met deze voorstelling aan het publiek meegeven? We moeten ons er bewust van zijn dat dit helemaal geen verschil gaat maken, maar dat dit het eerste verschil is om een verandering aan te gaan voor een nieuwe generatie. We hebben geen oplossing voor het grootste probleem van de maatschappij maar we proberen er wel gehoor aan te geven en in die zin is het een noodkreet waarmee we hopen een soort bewustwording te creëren. Ook op basis van het feit dat de ervaringsdeskundigen, de 13-jarigen zelf, ons laten zien dat zij bereid zijn om hun leven te veranderen.
In de voorstelling zien we veel plastic voorbijkomen zoals het frame met banners wat al in het skatepark hangt. Kun je daar iets meer over vertellen? Alle materialen voor de voorstelling hebben we op basis van oproepen verzameld, dus er is niets nieuw geproduceerd. De banners zijn allemaal banners die voor incidenteel gebruik waren: een specifiek weekend of festival bijvoorbeeld. De meeste hebben een datum erop waardoor ze niet meer gebruikt kunnen worden. Het hout van het frame zijn allemaal restanten uit de opslagen van productiehuizen. Daar hebben we hout verzameld en daar hebben we de facilitaire theaterwerkplaatsen een frame van laten bouwen. Het hout zal na de voorstelling ook verzaagd worden tot brandhout en dat zal dan gebruikt worden op een locatie waar ze verwarming stoken op hout zodat we dat in ieder geval nog een soort thuis kunnen geven.
Alle kostuums bestaan ook uit verzamelde kleding met logo’s, er zit veel sportkleding bij, maar ook veel restanten die we zelf van het gezelschap hadden. Zo hebben we in de trailer gebruik gemaakt van blauwe pingpong balletjes die ooit verkeerd besteld waren en nog steeds ongebruikt in de doos zaten. Ik ben eigenlijk heel directief met die materialen om gegaan: wat hebben we en wat kunnen we er mee creëren?
Als het een cursus is, is het dan ook interactief? Het is niet interactief, maar aan het einde kan het publiek wel een keuze maken. Daar ben ik erg benieuwd naar. Ze kunnen twee keuzes maken en daar is geen goed of fout in. Een verschil in mening bestaat, maar goed of fout eigenlijk niet. Als iemand zegt: ‘ik ben niet bereid om te veranderen’, dan vind ik dat oke, maar het is wel goed voor mij om dat te weten want dan schat ik die persoon wel op een andere manier in. Maar dat is natuurlijk persoonlijk!